Kasaysayan Ng Dalahican
Ayon sa mapagkakatiwalaang impormasyon, and lugar na ito (Dalahican) ay tumutubong isla sa pagitan ng dagat at Lalao. Ang Lalao ay isang lugar na malalim ang lupa na may mga tubig. Mga buhangin dala ng malalakas na alon mula sa dagat ang natambak din dito na sa katagalan ay naging isla at tinubuan ng iba't ibang klase ng halaman at punong kahoy na siya namang ginawang tirahan ng iba't ibang klase ng ibon at hayop tulad ng baboy damo, usa at iba pa.
Kasaysayan Ng Dalahican
Written by Myrna D. De La Vega. Unpublished (Dalahican, Lucena City,
1999)
Hanggang
sa may makatuklas sa lugar na ito na akala mo ay isang paraiso, na matatagpuan
sa tagong lugar sa madawag na bahagi ng bayan ng Tayabas. Bagamat sagana sa
pagkukunan ng pagkain mula sa lamang dagat, bungang kahoy at hayop mula sa kagubatan,
mahirap ang pamumuhay rito, gayun din ang pagkukunan ng tubig inumin. Wala pang
kalsadang nag-uugnay sa lugar na ito at bayan ng Lucena. Ang tanging sakayan
lamang noon ay bangka. Kapag naninirahan dito at nais pumunta sa bayan ng
Lucena, sila ay sumasakay sa bangka at namamaybay sa malking ilog ng Dumacaa at
ang daungan noon ay barangay Cotta.
Noong 1914 may dumating na tatlong dayuhan sa lugar na ito at
nagpasyang dito na manirahan. Ang
isa ay sa dulong ilaya, ang isa ay sa dulong ibaba at ang isa ay sa gitna. Ang
tatlong ito ang nagbigay ng pangalan sa lugar na ito: mula sa Dala na dating itinawag sa unang
nakatuklas sa lugar na ito, ginawa nilang Dalahican.
Ayon pa rin sa kanila ang sumunod na nakarating dito ay mga Boholano, sakay ng
bangkang de sagwan- sina Carlos Padilla, Guitero Jaca, Ariston Bobadilla, gayun
din ang isang kilalang pamilya na nagmula sa Gumaca ang nagpatayo ng isang
bakasyunan dito, na naging senador, si dating Senador Lorenzo Tan.
Lumipas pa ang mga taon,
nanatili na rito ang unang mga taong nakatuklas ng lugar na ito at ag ilang mga
dayuhan; nag-asawa at nagka-anak. Dahil na rin sa mala paraisong lugar lalo na
ang baybaying dagat at kasaganaan nito, higit na mapang-akit ito sa mga
dayuhan.
Ilang mga panahong iyon ang Dalahican ay sitio pa lamang ng Dumacaa
kasama ng Barra at Talao-Talao. Taong 1977 may anim na daang (600) residente at
dalawandaan anim na pu't anim (266) rehistradong botante and gumawa ng isang
kahilingan o petisyon na ipadala sa provincial
board upang mapahiwalay na ang
Dalahican sa Dumacaa.
Nang ganap nang maging barrio ang Dalahican at mapahiwalay na sa
Dumacaa lalong naging nabilis ang pagdami ng tao rito. Ang dating mga gubat,
arimahan at lalao ay ginawang mga residential
o tirahan ng mga tao. Ang kalimitang mga dumarating dito ay mga
mangingisda. Dumarating sila dito sakay ng kanilang bangkang pangisda kasama
ang buong pamilya. Pangingisda ang pangunahing hanapbuhay ng mga tao dito. Nagkaroon
na rin dito ng kalsada bagamat hindi pa konkreto, nadadaanan na ng sasakyan.
Mayroon na noong apat (4) na jeep na
diyang nagyayao't parito sa bayan ng Lucena. Mayroon na ring truck na naghahatid ng tubig inumin mula
sa Tayabas. Dahil sa saganang-sagana pa noon ang yamang dagat ng Tayabas Bay at Dalahican maraming
nahuhuling isda ang mangingisda dito, natuto silang itawid ang ibang isda sa
bayan ng Lucena at ibang karatig na lugar.
Sapagkat unti-unti nang nakikilala ang Dalahican dahil sa produkto mula
sa dagat. May ilan ng mga mamumuhunan ang nakapag-isip na maglagay o magtayo ng
consignation / commissiom na siyang pinagsusulitan ng mga mangingisda ng
kanilang huling isda at amg mga mamimili ay doon na kumukuha. Isang taga-Cavite
ang nagdala dito ng sistema ng bilihan ng isda o tawaran ng isda- ang bulungan.
Naglagay din ang mga tao dito ng Parola, isang posteng napakataas na
may munting kubo sa dulo na may ilaw kapag gabi upang maging silbing guide o palatandaan ng mga mangingisda
upang hindi sila maligaw. Matatagpuan
ang parolang ito sa gitnang bahagi ng Dalahican malapit sa mga consignation.
Noon ay may apat (4) na bahagi ang Dalahican: Ilayam Ibaba, Ahon at
Gitna o paikutan. Paikutan ang tawag dito dahil ang bawat sasakyang dumating
dito ay tumitigil at iikot pabalik sa bayan ng Lucena. Wala noong kalsada
patungong Ilaya at Ibaba sa tabing dagat o baybay dagat pa noon dumadaan ang
mga at ilang sasakyan.
Nagkaroon ng rin ng Mababang Paaralan ang Dalahican na nag-umpisa sa
apat na grado. Nag-umpisa sa Grade I - IV
may apat na classroom, may 12-15
mag-aaral sa bawat grado.
Dahil sa pangingisda ang pangunahing hanapbuhay ng mga mamamayan dito
at naging sentro na ng kalakalan ang Dalahican sa iba't ibang uri ng yamang
dagat. Nagtao rin dito ng Tanggapan ng Bureau
of Fisheries, na noon ay matatagpuan sa tabing-tabi ng Dungon Bridge sa
barangay Dalahican, ngunit sa ngayon ay abolished
na.
Sa pangunguna ni Vicente Cuario noong 1960, itinatag at kinilala si San
Rafael Arkanghel bilang patron at patnubay ng mangingsda. Ito ay ipinagdiriwang
o nagdaraos ng ka-piyestahan tuwing ika-24 ng Oktubre. Matatagpuan ang kauna-unahang simabahan sa lugar
na ito sa dulong ibaba. Ngunit sa pamamagitan ni G. Ano Magadia, hiniling niya
na gawin nang ika-huling linggo ng Abril ang pagdaraos/pagdiriwang ng
kapiyestahan ng patrong si San rafael, spagkat ang mga panahong iyo ay panahon
ng panghuhuli ng isda o sagana sa isda. At maraming dayuhang mangingisda
ang maaaring hingan ng tulong/donation para sa okasyong ito.
Dati ang prusisyon ng Poon ay ginagawa sa tabing dagat o sa babaying
dagat lamang. Subalit sa kahilingan ng mga may-ari ng mga basnigan na gawin sa
gitna ng dagat ang prusisyon, isasakay sa bangka o basnig ang poon at ililibot
sa dagat kasama ang maraming bangka na akala mo'y parada ng bangka sa dagat.
Simula noon hanggang ngayon ay gayon ang ginagawa.
Sa kasalukuyan ang Dalahican ay may humigit-kumulang sa 18,000
populasyon at may 5,205 rehistradong botante. Ngunit ito ay nananatiling nakadepende
sa IRA (Internal Revenue Allotment).
Sapagkat naging sentro ng komersyo ang lugar na ito, nagsibula na rin
ang iba't ibang klase ng tindahan tulad ng sari-sari
store, mini-grocery, electric supplies and merchandising, gasoline station, botika
at ospital, hotel and restaurant, mga
karinderya at iba pa. Nadagdagan ang ibang pinagkakakitaan ng mga tao tulad ng:
panggagawa ng tuyo at tinapa, pagbabagoong, pagtitinda ng isda whole sale and retail, pagmamaneho ng jeep, tricycle, at pedicab. Nagkaroon na rin dito ng mga professionals tulad ng guro,
enhenyero, nurse, midwife, pulis at
iba pa.
Ang Dalahican Elemetary School sa kasalukuyan ay may humigit kumulang
sa tatlong liboong (3,000) mag-aaral. At sa pamamagitan ni Bb. Gloria Banog,
bilang punong-guro ng nasabing paaralan nagkaroon ng sangay ang Ibabang Dupay
High School sa paaralang ito. At sa
taong 1999 naumpisahan na ang klase para sa unang tao sa Mataas na Paaralan.
Bagamat sa Dalahican
matatagpuan ang isang structure ng
pag-unald tulad ng Fishing Port sa
dami ng mamamayan dito ngayon higit pa ring mas marami ang naghihirap o
nagdarahop na pamilya. Ang ganitong problema ang kasalukuyang pinagtutuunan ng
pansin ng mga namumuno ngayon. Pinaglalaanan ng pondo ang mga maysakit na
walang kakayahang bumili ng gamot at nagbibigay ng tulong sa mga namamayapang
walang kakayahang magpalibing. Pinagpaplanuhan rin ang pagbibigay ng livelihood
sa mga tao na nangangailangan nito upang makatulong sa pag-angat ng kanilang
pamumuhay.
Ang lugar na ito ay masasabi
mong malapit na sa pagunlad. Dumadalaoy na dito ag lahat ng klaseng
sasakyang panglupa at may ilan na rin sasakyang pandagat. Higit na mas marami o
dumarami ang mga tao dito kapag Fishing
Season (buwan ng Enero hanggang Abril) at muling nababawasan kapag out of season (buwan ng Mayo hanggang
Disyembre).
No comments:
Post a Comment
We'd love to hear from you. Comment your reactions below.